De Barbaren - Alessandro Baricco

In het boek De Barbaren doet Alessandro Baricco een poging om de mutatie in de wereld, de barbaren, te begrijpen. Het boek bestaat uit dertig afleveringen die op een logische manier zijn ingedeeld. Zo begint Baricco met het vertellen van zijn motto’s. Hij heeft vier motto’s die in het boek erg goed omschreven worden.

Op het eerste gezicht lijken het vier totaal verschillende uitspraken die eigenlijk niks met elkaar gemeen hebben, maar als je het boek gelezen hebt begrijp je ze een stuk beter.

Hierna bezoekt Alessandro Baricco als het ware drie dorpen die door de barbaren geplunderd zijn: de wijn, het voetbal en de boeken. De reden waarom hij dit doet heeft hij mooi in zijn boek beschreven: ‘Ik wil de barbaren bestuderen tijdens hun plunderingen van dorpen in de periferie, niet tijdens hun aanval op de hoofdstad. Het zou kunnen dat het daar, waar de strijd het eenvoudigst is, en afgebakend, gemakkelijker is om de aanvalsstrategie en de basale manoeuvres van de mutatie te doorgronden.’

In die drie dorpen komt hij onder andere kenmerken als zielsverlies, spectaculariteit en middelmatigheid tegen. Wat Baricco je ook probeert duidelijk te maken met deze afleveringen, is dat je naar de hele beweging of ‘aanval’ van de barbaren moet kijken voordat je ze afwijst. Baricco zegt dat wanneer je je slechts op één kenmerk van de barbaarse invasie focust, je dan dreigt te vervallen in een regelrechte stupiditeit.

Na deze afleveringen gaat Baricco het hebben over de geschiedenis van Google. Hij heeft door het lezen van een boek over Google een ontdekking gedaan die hij kon toepassen op de barbaren. De conclusie die hij uiteindelijk trekt, is dat het wezen van de dingen niet meer in de diepte verborgen zit maar over de oppervlakte verspreid ligt. Dit is dan ook kenmerkend voor de barbaren.

Vervolgens behandelt Alessandro Baricco een gedeelte van zijn boek aan het zielsverlies van de barbaren. Het onderdeel dat daarna komt heet “portretten”. Hierin zitten dertien kleine hoofdstukjes waarin Baricco een reeks symptomen van barbaarsheden noteert en ze plaatst in een landschap dat van hen is.

Dan het epiloog. Hierin trekt Baricco eigenlijk de conclusie van het boek dat hij geschreven heeft. Hij wil graag achterhalen wat hij van het boek geleerd en begrepen heeft. Dit doet hij aan de hand van de (geschiedenis van de) Chinese Muur.

Er komt hierna nog één gedeelte, dat deel heet “2026”. Hierin beschrijft Alessandro Baricco hoe de samenleving eruit ziet na de strijd met de barbaren. Hij gaat hierbij erg in op het verlies van de diepte en de verschuiving van de diepe betekenis der dingen naar de oppervlakte.

Ik vind het een leuk boek om te lezen. Niet zo zeer door de onderwerpen die aan bod komen, maar vooral door de schrijfstijl van Alessandro Baricco. Hij schrijft namelijk op een manier waardoor je je heel erg betrokken voelt bij het verhaal. Je krijgt het gevoel alsof hij het echt tegen jou zegt. Dit betekent niet dat het verhaal altijd goed te volgen/begrijpen is. Soms had ik stukken waar ik wat moeilijker doorheen kwam. Daarnaast is het ook erg duidelijk dat dit in eerste instantie geen boek was, maar losse afleveringen die om de vijf/zes dagen werden gepubliceerd in een krant. Je merkt bij sommige stukken dan ook dat hij naar een soort einde toewerkt. Er staat aan het eind van een bepaald hoofdstuk: “koop morgen de krant, dan zal ik hem morgen aan je voorstellen”. Ik kan me ook goed voorstellen dat het misschien leuker is om de afleveringen ook echt per één te lezen in de krant.

Al met al vond ik het een interessant boek om te lezen, en zou ik hem zeker aanraden aan mensen die geïnteresseerd zijn in culturele veranderingen.

Bron: het boek ‘De Barbaren van Alessandro Baricco’

#boekrecensie #alessandrobaricco #Barbaren